Aí tendes, para pasar o día... Agardo que non faga falta para a pasar a noite, tamén.
Viuno así edu - 08:47
4 Comentarios:
Anónimo dixo...
Non te vai querer, parvo/a! se non es quen de decatarte diso, será que non o/a mereces! ou que estás a xogar con el/a. Dígocho por experiencia. Arrisca, pregúntallo e... feito, senón pasarache coma a Francisco Brines:
Al fin nos presentaron: Aquí la nada. Éste, es el que es. yo me acequé. Alguien me tendió la mano. yo la esquivé. La nada era el espejo en el que me miré.
E a el/a coma a Romaní: Por que me quedo soa nos desconcertos, atenta estou a hora do abandono e o corpo acostumedo recóllese nas tardes para encarar o inverno.
30/6/05 20:04
Anónimo dixo...
Bueno, e que?
Seguimos sen ter resposta a consabida preguntiña?
Tesnos a todo/as o/as oculistas bovinos nun sen vivir.
Uns din que a última semana de xullo. Outros que a primeira semana ou quincena de agosto.
Para calquera dúbida, remito ao comentario do igor no seu bló.
13/7/05 08:53
Anónimo dixo...
Pero a ver, meu-miña neno-a, estamos afalar de amor de verdade ou andamos a xogar no esvaradizo das metáforas... ¿Hai ou non hai alguén? ¿Faite ou non te fai caso? ¿Sabe ou non sabe da existencia deste blog?
en fin..., a seguírmonos debatendo na incertidume.
4 Comentarios:
Non te vai querer, parvo/a! se non es quen de decatarte diso, será que non o/a mereces! ou que estás a xogar con el/a.
Dígocho por experiencia. Arrisca, pregúntallo e... feito, senón pasarache coma a Francisco Brines:
Al fin nos presentaron: Aquí la nada. Éste, es el que es. yo me acequé. Alguien me tendió la mano. yo la esquivé. La nada era el espejo en el que me miré.
E a el/a coma a Romaní:
Por que me quedo soa
nos desconcertos,
atenta estou a hora do abandono
e o corpo acostumedo
recóllese nas tardes
para encarar o inverno.
Bueno, e que?
Seguimos sen ter resposta a consabida preguntiña?
Tesnos a todo/as o/as oculistas bovinos nun sen vivir.
¿ ?
A resposta aínda non ten data.
Uns din que a última semana de xullo. Outros que a primeira semana ou quincena de agosto.
Para calquera dúbida, remito ao comentario do igor no seu bló.
Pero a ver, meu-miña neno-a, estamos afalar de amor de verdade ou andamos a xogar no esvaradizo das metáforas...
¿Hai ou non hai alguén?
¿Faite ou non te fai caso?
¿Sabe ou non sabe da existencia deste blog?
en fin..., a seguírmonos debatendo na incertidume.
Enviar um comentário
<< Voltar