Derrotados, etc
1-Anécdota:
Onte ocorréuseme dicir nun sitio pouco axeitado que o PP perdera as eleccións.
"O PP gañou as eleccións, por se non o sabías" soltou unha, alporizada.
Pero curiosamente non vai gobernar... Será, logo, que perdeu as eleccións?
2-Lectura:
Recoméndovos os últimos dous artigos de Javier Ortiz. Fala da dobre moral coa que algúns enfrentan a realidade. Cómo a deforman para adaptala ao seu criterio de entender o mundo.
3-Reflexión:
O problema (problema = asunto) da existencia (da realidade, da verdade) que a filosofía situou sempre no centro do debate, increméntase (problema = inconvinte) hoxe pola interposición (mediación, mediatización) dese novo "constructor de realidade" que son os medios masivos de comunicación.
A distancia entre a realidade cotiá da xente e a realidade socialmente aceptada xa non só é enorme: no medio das dúas cousas interponse agora un muro traslúcido (non direi -aínda- "opaco") que pervirte e condiciona a ollada.
Debería, xa que logo, preocuparnos? Ou a estratexia será simplemente actuar, empezar a construír a nosa propia realidade?
4-Transcrición aproximada dun comentario radiofónico (non vén a conto ou tal vez si):
"Se a fame incitase os pobres a manter relacións homosexuais igual había máis bispos nas concentracións contra a pobreza do domingo pasado."
Onte ocorréuseme dicir nun sitio pouco axeitado que o PP perdera as eleccións.
"O PP gañou as eleccións, por se non o sabías" soltou unha, alporizada.
Pero curiosamente non vai gobernar... Será, logo, que perdeu as eleccións?
2-Lectura:
Recoméndovos os últimos dous artigos de Javier Ortiz. Fala da dobre moral coa que algúns enfrentan a realidade. Cómo a deforman para adaptala ao seu criterio de entender o mundo.
3-Reflexión:
O problema (problema = asunto) da existencia (da realidade, da verdade) que a filosofía situou sempre no centro do debate, increméntase (problema = inconvinte) hoxe pola interposición (mediación, mediatización) dese novo "constructor de realidade" que son os medios masivos de comunicación.
A distancia entre a realidade cotiá da xente e a realidade socialmente aceptada xa non só é enorme: no medio das dúas cousas interponse agora un muro traslúcido (non direi -aínda- "opaco") que pervirte e condiciona a ollada.
Debería, xa que logo, preocuparnos? Ou a estratexia será simplemente actuar, empezar a construír a nosa propia realidade?
4-Transcrición aproximada dun comentario radiofónico (non vén a conto ou tal vez si):
"Se a fame incitase os pobres a manter relacións homosexuais igual había máis bispos nas concentracións contra a pobreza do domingo pasado."
0 Comentarios:
Enviar um comentário
<< Voltar