os días de despois
os días de despois
os reloxos pesan
así que cómpre exercitar a lentitude
ver como escorrega o
frío
por debaixo da porta
e fóra está gris
e dentro chove
e o silencio
-----
a mariademallou, grazas polo primeiro verso. sempre é bo ter por onde empezar.
os reloxos pesan
así que cómpre exercitar a lentitude
ver como escorrega o
frío
por debaixo da porta
e fóra está gris
e dentro chove
e o silencio
-----
a mariademallou, grazas polo primeiro verso. sempre é bo ter por onde empezar.
Viuno así edu - 17:08
7 Comentarios:
Parabéns polo poema.
Agora douche eu outro:
"Quixen decir ámote
perdín todos os dentes"
¿como segue o poema?
Quedei sen dentes para sabelp.
Que comen as vacas polo Nadal?... Turrón de millo, mazapáns de herbas...???
Son lindos estes versos, combinan co día de hoxe.
Parabens!!
:)
fermosos e, como dixo Marinha, tan apropiados para días como hoxe. Apertas!
ai, estes narradores... iso que propós, náufrago, é un relato en si mesmo (monterroso's style). sen acritude: por que convertilo nun poema? porque inclúe a palabra "ámote"?
xosé antón, as vacas polo nadal comemos herba, coma sempre. ohqtomr deulle duramente aos alfajorcitos de maicena, que ben merecido o tiña.
os versos... hoxe case volvería escribilos...
Os día de antes
son todos.
Que emocion-antes!
Pienso que la clave está en la última palabra del poema "silencio"
Los silencios del poema lo dicen todo, lo hacen más hermoso si cabe.
Enviar um comentário
<< Voltar