mudanzas

emulando a'ohqtomr, eu tamén cambio de leira. voume para blogaliza.

podedes localizarme en http://oollodavaca.luagris.net

hora h - 5

dentro de cinco horas ohqtomr sae de currar e marchamos en familia a barcelona.

uns días de desconecte, xa que non creo que sexan moi de descanso.

non creo que postee dende aló. ohqtomr precisa tamén desconectar do trebello este ou un día váiselle poñer a cabeza cadrada.

carrachas

a portada do que me dices trae este titular a toda foto: "eugenia [martinez de irujo, dedúcese da foto] infectada por garrapatas". da lectura do artigo sábese que non foron plurais as carrachas senón unha soa pero ben ou mal orientada (dependendo dos gustos de cada quen).

a pobre tiña febre e non sabían de que era.

claro, como a picara nunha ubre... eu pregúntome que é o que mira o gonzalo. que lle aprendería súa nai a este chico.

seica estiveran pasando uns días "en contacto con la naturaleza". son cousas que pasan cando un deixa os pazos e mais os hoteis de cinco estrelas.

pd: alguén estaba preocupado porque só falaba de fútbol? pero é que o verán non dá para moito máis.

ou será o meu cerebro requecido o que non dá para máis no verán?

posicións

cando eta declara a tregua indefinida é evidente que xa estaban adiantadas algunhas conversacións: ti declaras a tregua e a cambio eu... falo de ti como "movemento nacional de liberación vasco" (por exemplo).

esas conversas previas sempre inclúen a seguinte cláusula: "se vós dicides que esta reunión tivo lugar nos negarémolo firmemente".

non alcanzo os motivos polos que eta decide facer públicos os termos desas preliminares.

o goberno, respondendo ao guión, vaino negar todo sistematicamente.

o pp reclama agora que o goberno desminta eses diálogos previos en sede parlamentaria (cun discurso pomposo que inclúe o seu xa coñecido tic "vayasé señor zapatero"). o psoe e o resto de partidos representados nas cortes (partidos todos que defenden o diálogo) non autorizarán, obviamente, esas comparecencias.

o xogo é todo previsíbel e, polo mesmo, aburrido.

quédome co gol de cambiasso no partido de arxentina contra serbia e montenegro.

realidade ou ficción?

- o xefe de estado do imperio pequeno (e consorte) prostérnanse diante do xefe doutro estado
- a televisión pública de valencia dedícalle ao tal xefe doutro estado máis de 15 horas seguidas de retransmisión en directo emulando a performance de tve no funeral do predecesor.
- o líder da oposición láiase de que se ignoren os principios da fe á hora de lexislar
- e mais sitúase en desacato (ou como se chame) desprezando a representación do estado do presidente do goberno
- h5n1 provoca pánico porque un avechucho chegou griposo a araba
- israel segue a machacar os territorios palestinos aínda que iso xa non sexa nova de portada
- os pilotos de iberia que gañan unha pasta inmoral decláranse en folga estragando as vacacións de moita xente que gaña ben menos

creo que prefería falar do mundial. mesmo a pesar do gañador final e da saída de ton do seu, malgré tout, balón de ouro.

fin de semana

por fin... esta semana gañeime o descanso ben gañado. e que o digan... (quid pro quo)

atrás queda humidtown. esta fin de semana tentarei ver que tal se respira aquí sen paco.

arxentina na final

admítoo, é consolo de parvos.
é o que ten o chauvinismo


é a primeira vez que un arxentino pita a final do mundial.
e probabelmente sexa a primeira vez que o fai un poeta...

pd: síntoo por algúns comentaristas previos. non son moi fan do fútbol pero cos mundiais non me resisto.

pd2: máis: hai un arxentino emigrante en cada un dos equipos finalistas: mauro camoranesi entre os "azzurri" e david trezeguet nos "bleus".

menos mal...

que nos queda portugal

octavos de final

polo menos este ano non os eliminaron en cuartos...

(sen acritude)

(e a conciencia de que mañá con toda probabilidade seguiremos o mesmo camiño)

a voltas cos números

achéganme unha ligazón aos resultados do referendo do estatuto galego en 1980.

como pode observarse, a participación naquela consulta foi dun cativo 28,27%.

un 73,35% (algo menos que antonte en cataluña) votou a favor e un 19,77% votou en contra.

tampouco non había consenso político. houbo os que impulsaron o "si" (maioritariamente os partidos españois e algún nacionalista moderado), os do "non" (nomeadamente as principais referencias nacionalistas) e mesmo houbo quen impulsou o voto en branco.

o pp dixo o outro día que, se un 53% do censo non votaba si no referendo de cataluña ían promover unha nova reforma estatutaria.

o actual estatuto galego foi aprobado en 1980 por algo menos do 21% do censo galego.

sen apoio popular nin consenso político.

as conclusións, déixollas a cada quen.

os viciños (capítulo n)

aínda que a lista xa perdeu todo sentido polo longuísima que é, veño de engadir alí un novo blog.

nos sitios máis insólitos agroman blogueiros.

varas de medir

comparemos.



españa aprobou a constitución europea tras un referendo no que votou "si" un 32% do censo.

cataluña aprobou onte o estatut cun referendo no que votou "si" un 36% do censo.

aquel 21 de febreiro de 2005, día seguinte do referendo polo tratado europeo, el mundo empezaba así: "La Constitución Europea ha aprobado con nota su primer examen en las urnas".

hoxe, o titular é: "La baja participación marca la aprobación del nuevo estatuto catalán".

non penso que o proceso do estatut quede pechado correctamente tras a devaluación á que foi sometido nas cortes.

non me parece que unha participación cidadá tan baixa sexa cousa de celebrar

non estou convencido de que nación sexa o máis importante dunha reforma estatutaria (nin para votar "si" nin para votar "non") (se andalucía, o paradigma da nacionalidade española, é agora realidade nacional de que vale que o sexan cataluña ou galiza?)

non creo que a política dos partidos toque a música que tocan as necesidades da xente

non creo que a responsabilidade sexa só dos políticos. aquí non estamos en francia e iso é responsabilidade da desidia da xente, de todos xuntos e de cada un por separado.

6-0

a esta vaca véselle o plumeiro

o pitiño de mudanza

o pitiño tá de mudanza. acompañámolo ao seu novo galiñeiro.

tamén hai tempo que mudou de nome. agora que deixamos constancia, pasa a ocupar un sitio máis abaixo na longa lista. con pesar.

a lei do embudo

batasuna non pode dicir que o proceso de paz se vería afectado se os interlocutores da esquerda abertzale entran en prisión porque iso significa atentar contra a independencia da xustiza.

o pp (pola súa particular boca de saurón que é a avt) segue reclamando unha suposta verdade sobre o 11-m, moi a pesar de que a xustiza parece ter descartada e ben descartada esa responsabilidade que pp-avt reclaman.

e eu que toda a vida entendín que "la ley del embudo" era "la más linda con el más boludo"...

entre a paixón e o somnífero

ohqtomr e mais eu estabamos entusiasmados co tema da tregua. pensabamos que teríamos un interesante período de debate. pero esquecemos ter en conta unha dereita tan radicalizada.

levounos só unhas poucas semanas comprobar que o pp só apoia o goberno para que eta abandoe as armas.

para iso non se precisaba apoio ningún.

será que o pp pensa realmente que eta vai abandoar as armas sen contrapartida de ningunha clase? "vinde, muchachos, deixámosvos aquí as armas porque, uf, é un fastidio, pasamos xa do rollo ese da e a liberación nacional".

a dereita non asumiu aínda que non dirixe a política española. nin a política antiterrorista nin ningunha outra política.

decidiron utilizar todas as armas de que dispoñen para derribar o goberno. a calquera prezo. pero teño a impresión de que o prezo que van pagar é o dunha derrota electoral aplastante.

non me apetece nada, francamente, poque iso pode desembocar nun goberno do psoe con maioría absoluta. e iso non é bo. as maiorías absolutas deberían erradicarse do sistema parlamentario. máximo 45% de escanos.

pero non poñamos o carro diante dos bois. ata as próximas eleccións españolas aínda temos tempo de bocexar cantidade co discurso monocorde made in acebes-zaplana-rajoy.

e que non nos pase o desta tira de macanudo. ou si...

premio

non lin todos os libros de paul auster porque os vou dosificando.


téñoos todos, pero témolle á vertixe que me produciría saber que xa non me queda ningún sen ler.
dos que lin ata o de agora, sen dúbidas o mellor é a primeira parte de a invención da soidade.
aínda que tamén destacaría outras (leviatán, a noite do oráculo ou o libro das ilusións.
a última, brooklin follies, gustoume tamén. máis no estilo dalgunhas novelas vellas súas.

a cultura circula

tiven estes días unha conversa cunha persoa (omito o nome, aínda que supoño que non tería ningún inconvinte se non o fixese) que me ofreceu un par de reflexións sobre o proxecto da consellería de cultura "a cultura circula" que me pareceron moi interesantes e que quero compartir convosco.

vaia por diante: 1) que a persoa autora das reflexións foi convidada a participar n'a cultura circula e non aceptou por problemas de dispoñibilidade, 2) que non vin a carpa nin participei en absoluto d'a cultura circula porque non tiven ocasión, 3) que non por enunciar eu estas ideas é que estea de acordo con elas (nin o contrario), senón que me parece interesante deixalas aquí para reflexionarmos entre todos.

dicía esta persoa que lle parece que o investimento cultural debería estar máis orientado á construción ou sostenemento dun tecido estábel de difusión e creación, que á posta en marcha dun proxecto puntual de duración determinada e presencia efémera nos sitios nos que ocorre.

dicía que as enerxías que os concellos e os medios de comunicación destinan a'a cultura circula durante os días nos que se instala a carpa fagocitan a difusión e promoción das actividades ordinarias da xente que de modo regular leva adiante accións deste tipo neses sitios.

remoendo sobre este mesmo asunto, penso que non é mal pensar en crear tecidos estábeis de promoción e difusión cultural, tecidos que sobrevivan mesmo a cambios de goberno. non me parece mala idea apoiar a andadura (ou a creación) de colectivos locais que son os que van ficar cando marche a carpa.

sei que a xente que traballa na carpa está entrando en contacto con colectivos locais para determinadas accións. pero non teño a impresión de que entrasen en contacto con tampo abondo como para sumar enerxias, para aunar esforzos, mesmo para teren as asociacións locais en conta á hora de deseñar as actividades da carpa...

en fin, que agardo que estes comentarios sexan lidos con espírito xeneroso por uns e outros. como aportacións construtivas mesmo dende o moito descoñecemento do proxecto e a súa posta en práctica. vaia iso, tamén, por diante.

lei de partidos

antes pensaba que había que derogala.

agora penso que lla hai que aplicar ao pp, un partido que demostra decote que non respecta as regras da democracia.

xa comezou!

ata agosto hai tempo de pasarse por lisboa para ver polas rúas un montón de parentes artísticos.

(tendes que ser pacientes coas ligazóns porque o sapo é lento de seu pero, tratándose de vacas, aínda lles leva máis esforzo.)