Bandeiras e posturas
Leo no blog de Jaureguizar sobre unha mesa redonda que houbo onte e á que non puiden asistir aínda que quixen.
A propósito de dereitos de autor e mais dun comentario de disque lido hai uns días nese mesmo espazo púxenme a pensar na diferencia que padezo decote entre as bandeiras que me gustaría erguer e mais as posturas que adopto diante de determinados asuntos.
Bandeiras:
- A obra artística ao alcance de todos. De todos, todos.
- A defensa da paisaxe limpa. Mellor tardar hora e media a Ferrol se o prezo é unha ponte estragando a ría de Betanzos.
- O traballo libre do escritor, sen condicionantes de corrección política ou de requerimentos de mercado, aínda que o prezo sexa un sistema literario menos normalizado.
- Televisión pública sen lixo, aínda que perda audiencia. E que mais ten se xera déficit.
E moitas outras bandeiras que podería erguer
Posturas:
- O escritor non pode ser o único actor da escena do mercado literario que non ve recompensado o seu traballo (e isto non só inclúe defender os dereitos de autor, senón outras posturas políticamente moito máis incorrectas)
- Cada vez que vou a Ferrol, chego en 50 minutos atravesando a espantosa ponte sobre a ría de Betanzos.
- Colaboro dentro das miñas limitadas capacidades a crear un sistema literario normalizado.
- E penso que hai que quitar partido de Luar, reconducíndoo un algo cara ao obxectivo de construír unha cultura nacional.
E moitas outras posturas que me obrigan a baixar algunhas bandeiras cun sentido práctico, de defender unhas pequenas melloras circunstanciais no medio dun sistema que non me sinto quen de cambiar de fondo.
Asumir o fracaso? Probabelmente. Évos así a cousa.
A propósito de dereitos de autor e mais dun comentario de disque lido hai uns días nese mesmo espazo púxenme a pensar na diferencia que padezo decote entre as bandeiras que me gustaría erguer e mais as posturas que adopto diante de determinados asuntos.
Bandeiras:
- A obra artística ao alcance de todos. De todos, todos.
- A defensa da paisaxe limpa. Mellor tardar hora e media a Ferrol se o prezo é unha ponte estragando a ría de Betanzos.
- O traballo libre do escritor, sen condicionantes de corrección política ou de requerimentos de mercado, aínda que o prezo sexa un sistema literario menos normalizado.
- Televisión pública sen lixo, aínda que perda audiencia. E que mais ten se xera déficit.
E moitas outras bandeiras que podería erguer
Posturas:
- O escritor non pode ser o único actor da escena do mercado literario que non ve recompensado o seu traballo (e isto non só inclúe defender os dereitos de autor, senón outras posturas políticamente moito máis incorrectas)
- Cada vez que vou a Ferrol, chego en 50 minutos atravesando a espantosa ponte sobre a ría de Betanzos.
- Colaboro dentro das miñas limitadas capacidades a crear un sistema literario normalizado.
- E penso que hai que quitar partido de Luar, reconducíndoo un algo cara ao obxectivo de construír unha cultura nacional.
E moitas outras posturas que me obrigan a baixar algunhas bandeiras cun sentido práctico, de defender unhas pequenas melloras circunstanciais no medio dun sistema que non me sinto quen de cambiar de fondo.
Asumir o fracaso? Probabelmente. Évos así a cousa.
Viuno así edu - 10:26
3 Comentarios:
Por alusións:
Non é doado distinguir a vitoria da derrota, nin a rendición da loita, nin o ataque da defensa.
Pense que o problema non é a hora e media, son os 50 minutos, que o fan conformista.
Saúde
"Conformista" é unha palabra dura e ben aplicada, disque.
Gustaríame pensar que non o son pero, ao mesmo tempo, afirmar que só é posíbel acadar "melloras circunstanciais" é conformarse con non obter cambios de fondo.
Mala maneira de afrontar a fin de semana na praia.
E dalle con Luar..., estamos obsesionado/as amigo/a.
Tamén hai que quitarse de encima esa teima de miararse o embigo permanentemente.
¿Que hai que defender a lingua e usala (e usala BEN, non coma moita/as)? Claro.
¿que hai que conservar o patrimonio cultural, artístico e musical do país? Evidente.
Pero que teñamos que estar permanentemente vendo gaiteiros modernizados, folk celta a machada, e marabillosos grupos de danza tradicional catro veces por semana me parece pechar os ollos ao mundo.
¿que debemos loitar contra a americanización que o invade todo? Eso por encima de todo...
...pero cultivar e conservar a nosa cultura non é alimentarse só dela.
¿onde está a literatura e o cinema europeos, ou asiáticos? ¿por que non presentar un grupo de danza maorí ou inuit? ¿ou grupos de música hindi?
Menos "embiguismo" e derrotismo, e máis tirar para adiante, e o Luar FÓRA... porque nunca lle vimos a cara oculta a esa lúa, aínda que lla cheirasemos..., e atufaba a MORTO.
Enviar um comentário
<< Voltar