26.9.05
Levaba varios días desconectado do mundanal ruído, pero hoxe din unha volta por Vieiros e atopei unha nova que me puxo moi pero que moi contento.
Crónica patagónica
Despois dunha longa
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/mil.jpg)
viaxe a través da Pampa
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/pampa.jpg)
sempre ben rodeado de parentes
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/vacas.jpg)
dei cos meus ósos na Península Valdés.
O sitio, con todo e levar anos escoitando marabillas del, non decepciona nin un chisquiño así. Natureza en directo.
Non conseguín fotos moi decentes das baleas, pero si dos pingüíns
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/pingui.jpg)
(que eran moitos),
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/pinguis.jpg)
tamén dos lobos
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/lobos.jpg)
e dos elefantes mariños
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/elefants.jpg)
e doutra fauna local.
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/mulita.jpg)
Tamén atopei este sitio que me fixo moita graza.
![](//photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/vacapol.jpg)
O regreso ata a urbe foi sen novidades.
O regreso a Galiza aínda ten que agardar unha semaniña.
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/mil.jpg)
viaxe a través da Pampa
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/pampa.jpg)
sempre ben rodeado de parentes
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/vacas.jpg)
dei cos meus ósos na Península Valdés.
O sitio, con todo e levar anos escoitando marabillas del, non decepciona nin un chisquiño así. Natureza en directo.
Non conseguín fotos moi decentes das baleas, pero si dos pingüíns
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/pingui.jpg)
(que eran moitos),
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/pinguis.jpg)
tamén dos lobos
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/lobos.jpg)
e dos elefantes mariños
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/elefants.jpg)
e doutra fauna local.
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/mulita.jpg)
Tamén atopei este sitio que me fixo moita graza.
![](http://photos1.blogger.com/blogger/8017/1232/320/vacapol.jpg)
O regreso ata a urbe foi sen novidades.
O regreso a Galiza aínda ten que agardar unha semaniña.
14.9.05
Perdas
Experimento a tristura da perda. A tristura que permanece despois de tentar acadar algo bonito e escapa. "S'échappe" Outra vez ese verbo que Iro (léase en francés) tentou describirme hai xa uns anos nun café de Saint-Germain e eu non era quen de atopar a simple asociación etimolóxica, perdido nos seus ollos.
É o que ocorre cando queres apreixar algo e salta cara a adiante. Un grilo. Un pequeno paxaro.
Non é frustración, porque cando tomas a decisión de achegarte xa sabes que sucederá a fuxida. Pero mesmo así vas e sucede.
"S'échapper", "Irse de las manos" di o dicionario que atopo aquí a carón.
Esa é a sensación. A da perda. A do que foxe.
Sabes que sucederá e mesmo así vas. O inevitábel da dor. A dor da perda, o baldeiro.
Onte cruceime cunha nai que viu morrer a súa filla. Non foi "s'échapper", foi esvaerse a tristura entre os dedos.
Eu vexo fuxir a beleza. Ela ten para sempre a beleza atoándolle o sangue.
Pensei que a miña dor é superficial, volátil.
Pechar os ollos, dar a volta, fuxir cara a calquera infinito.
É o que ocorre cando queres apreixar algo e salta cara a adiante. Un grilo. Un pequeno paxaro.
Non é frustración, porque cando tomas a decisión de achegarte xa sabes que sucederá a fuxida. Pero mesmo así vas e sucede.
"S'échapper", "Irse de las manos" di o dicionario que atopo aquí a carón.
Esa é a sensación. A da perda. A do que foxe.
Sabes que sucederá e mesmo así vas. O inevitábel da dor. A dor da perda, o baldeiro.
Onte cruceime cunha nai que viu morrer a súa filla. Non foi "s'échapper", foi esvaerse a tristura entre os dedos.
Eu vexo fuxir a beleza. Ela ten para sempre a beleza atoándolle o sangue.
Pensei que a miña dor é superficial, volátil.
Pechar os ollos, dar a volta, fuxir cara a calquera infinito.
6.9.05
Mirar para outro lado (II)
Lin nunha novela de Murakami unha aseveración que non vén ao caso pero que me fixo pensar no seguinte asunto: escribir sobre o que se sabe ou escribir sobre o que non se sabe.
Escribir sobre o que se sabe semella unha iniciativa pouco aventurada. Escribir sobre o que se descoñece pode pasar por charlatanería barata.
Cal debe ser a postura do artista? A aseveración ou a procura?
Encadeado coa idea da primeira ollada para outro lado: a aprendizaxe, a disolución das emocións do texto virtual (desaprender), atopar ou extraviar coñecementos.
Escribir sobre o que se sabe semella unha iniciativa pouco aventurada. Escribir sobre o que se descoñece pode pasar por charlatanería barata.
Cal debe ser a postura do artista? A aseveración ou a procura?
Encadeado coa idea da primeira ollada para outro lado: a aprendizaxe, a disolución das emocións do texto virtual (desaprender), atopar ou extraviar coñecementos.
3.9.05
2.9.05
Vacas
Para unha vaca os pastos pampeanos non teñen comparanza.
Aínda así, esta vaca pechará os ollos e vai disposta a practicar maiormente o canibalismo, o canibalismo, o canibalismo.
Nota bene: entre canibalismo e canibalismo a vaca pensa abrir os ollos e, en todo caso, sempre seguirá rumiando.
Aínda así, esta vaca pechará os ollos e vai disposta a practicar maiormente o canibalismo, o canibalismo, o canibalismo.
Nota bene: entre canibalismo e canibalismo a vaca pensa abrir os ollos e, en todo caso, sempre seguirá rumiando.